«ΠΡΟΣΔΟΚΩ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΝΕΚΡΩΝ…»

    Η παραπάνω φράση, ως γνωστόν, είναι δανεισμένη από το Σύμβολο της Πίστεως και εκφράζει τη μεγαλύτερη ελπίδα της χριστιανικής πίστης. Η Ανάσταση κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του Κυρίου είναι μια προσδοκία που έχει κάθε χριστιανός, προκειμένου να αντιμετωπίσει με περισσότερο θάρρος το αναπόφευκτο γεγονός του θανάτου, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ανάσταση νεκρών σημαίνει ανάσταση των σωμάτων, όπως προκύπτει κι από την ετυμολογική ανάλυση της λέξης από την πρόθεση «ανά» και το ρήμα «ίστημι», που σημαίνει ξαναστήνω κάτι που έχει πέσει-χαλάσει. Στην περίπτωσή μας θα «ξαναστηθεί» το σώμα μας, αφού εξάλλου η ψυχή πιστεύεται ότι είναι άφθαρτη ως άυλο στοιχείο.

     Σύμφωνα, λοιπόν, με τη χριστιανική πίστη η ζωή δεν τελειώνει με τον σωματικό-βιολογικό θάνατο, γιατί συνεχίζει να υπάρχει η ψυχή και πέρα από τον παρόντα κόσμο. Αφού επέλθει ο σωματικός θάνατος οι ψυχές κρίνονται προσωρινά από Τον Θεό, μέχρι να έρθει ο Χριστός τη Δευτέρα Παρουσία με όλη Του τη δόξα για να κάνει την Τελική Κρίση, «περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς είδεν (Ματθ.24,36)». Τότε θα κρίνει δικαίους και αδίκους και οι μεν δίκαιοι θα απολαύσουν την αιώνια ζωή που έχει ετοιμαστεί γι’ αυτούς, ενώ αυτοί που θα κριθούν ως άδικοι θα μεταβούν στην αιώνια κόλαση(Ματθ.25, 31-46).  Όσοι κριθούν άξιοι να απολαύσουν την  Βασιλεία Του Θεού, θα ζουν αιώνια με το αναστημένο σώμα τους σε αυτόν τον κόσμο που θα έχει ανακαινιστεί, στον οποίο δε θα υπάρχουν υλικές ανάγκες, δε θα υπάρχει το κακό, ο πόνος, οι αρρώστιες, η φθορά και προπάντων ο θάνατος!!!  Οι σεσωσμένοι θα ζουν με απόλυτη αγάπη μεταξύ τους χωρίς μίση και έχθρες, θα έχουν άμεση επικοινωνία με τον Θεό, όπως ακριβώς οι πρωτόπλαστοι και θα απολαμβάνουν αιώνια Τη Χάρη, την ειρήνη και την αγάπη Του.

     Αυτή η ελπίδα της αναστάσεως των νεκρών στηρίζεται στο μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Ο Απ. Παύλος λέει χαρακτηριστικά:«εάν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός αναστήθηκε. Και εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε είναι χωρίς νόημα το κήρυγμά μας (Κορ.Α΄ 15,14)». Η δυνατότητα της Ανάστασης μας, όμως, δεν είναι μια αυτόματη κληρονομιά, αλλά είναι μια τεράστια ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός να νικήσουμε το θάνατο, μέσα από την κατάθεση του δικού μας πνευματικού αγώνα.

      Αυτή ακριβώς η ελπίδα της Αναστάσεως, κάνει όσους έχουν στέρεη πίστη να αντιμετωπίζουν πιο ψύχραιμα το φοβερό γεγονός του θανάτου. Ο Απ. Παύλος μας λέει: «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» (Θεσ. 4-13). Αναμφισβήτητα ο θάνατος αποτελεί ένα λυπηρό γεγονός, διότι διαχωρίζει βιαίως αγαπημένα πρόσωπα. Όμως δεν προκαλεί πλέον τρόμο και απόγνωση σ’ αυτούς που πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, καθώς όπως λέει ο Απ. Παύλος: «Που είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Που είναι, Άδη, η νίκη σου; (Κορ.Ά 15,56)».  Η Εκκλησία αντιμετωπίζει το θάνατο ως μια μεταβατική κατάσταση υπνώσεως, έως ώτου αναστηθούν τα σώματα στη Δευτέρα Παρουσία. Γι’ αυτό όταν αναφέρεται στην αποβίωση κάποιου ανθρώπου, ομιλεί για κοίμηση, όπως π.χ. αναφερόμαστε στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Για τον ίδιο λόγο η Εκκλησία μας τα νεκροταφεία τα αποκαλεί κοιμητήρια.     

       Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή είναι ο θάνατος! Όλα μπορεί να συμβούν ή μπορεί να μη συμβούν ποτέ. Όμως ο θάνατος θα συμβεί σίγουρα. Εμείς σε όλη μας τη ζωή αγωνιούμε και προσπαθούμε μάταια να απωθήσουμε τον βιολογικό θάνατο, που ούτως ή άλλως θα συμβεί, αλλά παραδόξως δεν προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που είναι στο χέρι μας, δηλαδή να αποφύγουμε τον πνευματικό θάνατο, ο οποίος είναι χείρων του πρώτου. Επενδύουμε όλη μας την ύπαρξη σε αυτήν την παροδική και εφήμερη ζωή και χάνουμε το αύριο που είναι αιώνιο. Ο Χριστός, όμως, μας προειδοποίησε να μη θησαυρίζουμε θησαυρούς επί της γης όπου ο σκόρος και η σαπίλα τους καταστρέφουν και οι κλέφτες τους κλέβουν, αλλά να θησαυρίζουμε θησαυρούς στον ουρανό όπου τίποτα δεν τους καταστρέφει. Διότι όπου είναι ο θησαυρός σου εκεί θα είναι και η καρδιά σου (Ματθ. 6, 19-22). Εύχομαι να τύχουμε όλοι της μελλούσης Αναστάσεως. 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΙΤΑΚΗΣ Καθηγητής Θεολόγος - Μουσικοσυνθέτης