ΕΛΛΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ

     Η Ελλάδα είναι μια χώρα με εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία, καθώς όπως ομολογείται πανταχόθεν είναι η κοιτίδα του πολιτισμού και ο τόπος που έδωσε τα φώτα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Σε όλους τους τομείς του ανθρώπινου βίου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι και διαφωτιστές. Είναι, πράγματι, πολύ δύσκολο να διανοηθεί κάποιος πως θα ήταν η ανθρωπότητα χωρίς την Ελλάδα.

    Ενώ, όμως, η προσφορά του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα υπήρξε τεράστια, διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια μια απαξίωση και αποστροφή απέναντι στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας από δήθεν προοδευτικούς κύκλους και από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις . Η αγάπη και η περηφάνια για την πατρίδα θεωρούνται  συνώνυμα του εθνικισμού και του φασισμού. Πολύ συχνά οι Έλληνες που υπερηφανεύονται για την πατρίδα και αγωνίζονται για τα Εθνικά Δίκαια χαρακτηρίζονται με την ταμπέλα του εθνικιστή, ή ακόμα χειρότερα του ρατσιστή. Ποτέ άλλοτε δεν μπερδεύτηκε τόσο η φιλοπατρία με τον εθνικισμό.

     Στο σημείο αυτό, όμως, πρέπει να καταστεί σαφές ότι άλλο φιλοπατρία και άλλο εθνικισμός. Η αγάπη για την πατρίδα δεν συνεπάγεται μίσος για τις άλλες χώρες. Αλίμονο σε μια χώρα που ο λαός της δεν διακατέχεται από φιλοπατρία. Μια τέτοια χώρα είναι καταδικασμένη σε μαρασμό μέχρι και αφανισμό. Αν π.χ. οι ήρωες του ’21 δεν ήταν φιλοπάτριδες δεν θα γινόταν καμία επανάσταση και σήμερα δεν θα υπήρχε καμιά Ελλάδα. Όμως, ο αγώνας τους ξεκίνησε με σαφή χαρακτήρα, ο οποίος ήταν «υπέρ πίστεως και πατρίδος», για τα «ιερά και τα όσια του Έθνους», για Εθνική παλιγγενεσία και Ελευθερία και όχι για κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκά δικαιώματα και ανατροπή της οποιασδήποτε μοναρχίας ή φασισμού, όπως υποστηρίζεται εσχάτως. Εξάλλου πώς εξηγείται το γεγονός ότι οι Έλληνες το ’21 πολέμησαν την μοναρχία του Σουλτάνου αλλά κατόπιν δέχτηκαν τη μοναρχία του Όθωνα ή ότι το 1940 πολέμησαν το Φασισμό του Μουσολίνι και του Χίτλερ παρακινούμενοι από τον επίσης φασίστα ηγέτη τους Ι. Μεταξά;

     Στην Ελλάδα συμβαίνει τα τελευταία χρόνια το  παγκόσμιο παράδοξο να αναγνωρίζουν όλοι οι άλλοι την προσφορά των Ελλήνων στον παγκόσμιο πολιτισμό εκτός από τους Έλληνες! Ενδεικτικά θα αναφερθούν ορισμένες μόνο παραδοχές από σημαίνουσες προσωπικότητες του εξωτερικού (ηγετών, επιστημόνων, φιλοσόφων και άλλων), στις οποίες πανθομολογείται το μεγαλείο της Ελλάδας:

-Βολταίρος: «Στην Ελλάδα οφείλουμε το πνεύμα μας και το σύνολο των αρετών μας».

-Γιόχαν Γκαίτε, Γερμανός ποιητής: «Οι Έλληνες είναι δάσκαλοί μας, τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες. Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι και η Ελλάδα για τον κόσμο.

-Γιόχαν Σίλερ, Γερμανός ποιητής: «Έλληνα όπου και να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω».

-Βίκτωρ Ουγκώ: «Ο κόσμος είναι η διαστελλόμενη Ελλάς και η Ελλάς είναι ο συστελλόμενος κόσμος».

-Έρασμος: «Δεν θα ήμασταν τίποτα χωρίς τους Έλληνες».

-Νίτσε, Γερμανός φιλόσοφος: «Η ελληνική φυλή είναι η τελειότερη, η ωραιότερη και η γοητευτικότερη από όλες τις άλλες φυλές».

-Μπερνάρ Σω: «Το σπίτι που στη βιβλιοθήκη του δεν έχει έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων είναι ένα σπίτι δίχως φως».

-Καρλ Μαρξ: «Οι αξίες του Ελληνικού πολιτισμού από μια ορισμένη άποψη παραμένουν ακόμη σαν κανόνες και άφταστα πρότυπα».

-Παντίτ Νεχρού, πρωθυπουργός Ινδίας: «Η Ευρώπη είναι θυγατέρα της Ελλάδος, που δεν πρέπει να ξεχνά».

-Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, «Η καταγωγή μας και οι ρίζες μας είναι ελληνικές».

-Ρισπέν Ζαν, (Γάλλος λογοτέχνης, δραματουργός και θεατρικός συγγραφέας):

«Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας από όλον τον κόσμο. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη… Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού… Θα πείτε «δεν γίνεται». Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

      Προκειμένου, λοιπόν, να επανεκτιμηθεί η ιστορία μας θα γίνει σύντομη αναφορά σε κάθε πεδίο που οι Έλληνες πρωτοστάτησαν βάζοντας τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού. Ξεκινώντας από μια γενική διαπίστωση, παρατηρούμε ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του αρχαίου ελληνικού πνεύματος συμπυκνώνονται στα εξής στοιχεία:

1. Ο ανθρωπισμός. 2. Το ελεύθερο και ανυπόταχτο πνεύμα. 3. Η παρρησία και η τόλμη.

4. Το μέτρον (Μέτρον άριστον, Μηδέν άγαν) 5. Η φιλοκαλία, (δηλ. η αγάπη για το ωραίο).

6. Η δίψα για γνώση.  Αναλυτικότερα θα γίνει αναφορά σε κάθε τομέα αμέσως παρακάτω:   

1. Η ελληνική γλώσσα με το αλφάβητό της και το τεράστιο λεξιλόγιό της είναι η βάση όλων σχεδόν των Ευρωπαϊκών γλωσσών. Πρόκειται για τη μητέρα των γλωσσών στην οποία οι λέξεις δεν είναι τυχαίες ονομασίες των πραγμάτων αλλά σημαίνουν και δηλώνουν τη χρήση τους και την υπόστασή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευαγγελικός Λόγος χρησιμοποίησε την Ελληνική γλώσσα, ώστε να διατυπωθούν επακριβώς τα Θεία νοήματα. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημονικών ορολογιών εξάλλου είναι ελληνικές. Για την Ελληνική γλώσσα ο Κικέρωνας είχε πει: «Η γλώσσα των θεών είναι η Ελληνική γλώσσα», και ο Γκαίτε: «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώµης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαµπερό µέσα στη νύχτα».

2. Η Φιλοσοφία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε από τους Έλληνες, και κατόπιν επέδρασε σε όλο τον σύγχρονο κόσμο με τις ανθρώπινες αξίες της. Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης είναι οι τρεις σπουδαιότεροι φιλόσοφοι της ιστορίας και ακολουθούν ο Ηράκλειτος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο Πυθαγόρας, ο Ζήνων, ο Επίκουρος και πλήθος άλλων, που με το έργο τους καλύπτουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης αναζήτησης, σε βαθμό που να αναγκάζεται η σύγχρονη φιλοσοφία σε αναπαραγωγή της σκέψης τους, και να στηριχθεί πάνω τους όλος  ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός.

3. Ιατρική, της οποίας προστάτης ήταν ο Ασκληπιός, μυθικός γιατρός της αρχαιότητας, του οποίου τα ιερά, επονομαζόμενα ως Ασκληπιεία, ήταν παράλληλα και θεραπευτικά κέντρα. Πατέρας της Ιατρικής είναι ο Ιπποκράτης, στου οποίου τον όρκο ομνύουν όλοι οι γιατροί. (Κως 460 π.Χ.-Λάρισα 380 π.Χ.). 

4. Μαθηματικά, όπου συνέβαλαν τα μέγιστα ο Πυθαγόρας με το γνωστό «Πυθαγόρειο θεώρημα» και κατόπιν όλοι οι Πυθαγόρειοι, ο Ευκλείδης, γνωστός ως ο πατέρας της Γεωμετρίας, και ο Αρχιμήδης (287–212 π.χ.), ο οποίος ήταν φυσικός και μηχανικός.

5. Φυσική, επιστήμη στην οποία υπάρχουν θεωρίες που προκαλούν τουλάχιστον θαυμασμό για την πρωτοπορία τους. Οι ατομικοί φιλόσοφοι Λεύκιππος, Δημόκριτος, Επίκουρος, υποστηρίζουν ότι καθετί στο Σύμπαν (έμψυχο ή άψυχο) απαρτίζεται από μικροσκοπικά αδιαίρετα κομμάτια ύλης, τα ά-τομα. Σημαντική είναι και η συνεισφορά του Αριστοτέλη, ο οποίος θέτει τις βάσεις μιας Μηχανικής της κίνησης των σωμάτων παρόμοιας με αυτήν του Νεύτωνα (17ος αι. μ.Χ.)!

6. Βιολογία, στην οποία θα γίνει πάλι ιδιαίτερη μνεία στο έργο του Αριστοτέλη για την συστηματική κατάταξη των ζώων· τα χώρισε σε «άναιμα» (δίχως αίμα: κεφαλόποδα, ανώτερα καρκινοειδή, έντομα και οστρακόδερμα) και «έναιμα» (με αίμα: θηλαστικά εκτός απ’ τα κητώδη). Η έρευνά του επεκτάθηκε και στην κληρονομικότητα.

7. Αστρονομία, όπου πρωτοστάτησε ο Θαλής ο Μιλήσιος (624-564 π.Χ.), ο οποίος προέβλεψε την έκλειψη του ηλίου που έγινε το 585 π.χ., υπολόγισε τη διάρκεια του έτους σε 365 ημέρες, και θεωρείται ο πρώτος Έλληνας αστρονόμος. Σημαντικός αστρονόμος ήταν και ο  Αναξίμανδρος (610-545 π.Χ.). Πρώτος ο Πυθαγόρας (565 - 500 π.Χ.) αναφέρεται στη σφαιρικότητα της Γης, και ο Αριστοτέλης έθεσε τα θεμέλια της μηχανικής και χώρισε το σύμπαν σε δύο περιοχές: τη γήινη και την ουράνια. Ο Εύδοξος ο Κνίδιος (408-355 π.Χ.) απέδειξε τη σφαιρικότητα της Γης, χωρίζοντάς την σε ζώνες. Τέλος ο Ίππαρχος (2ος π.Χ. αιώνας), ίσως ο μεγαλύτερος αστρονόμος της αρχαιότητας, συνέταξε τον πρώτο κατάλογο αστέρων και επινόησε τον αστρολάβο.

8. Ιστορία, πατέρας της οποίας θεωρείται ο Ηρόδοτος και ακολουθεί ο Θουκυδίδης. Και οι δύο έθεσαν τις βάσεις και τις προϋποθέσεις της ιστοριογραφίας.

9. Γεωγραφία, όπου ο Ερατοσθένης, με το πασίγνωστο πείραμά του υπολόγισε την περιφέρεια της Γης, και ήταν ο πρώτος που υποστήριξε ότι η Γη είναι μια σφαίρα που βρίσκεται στο κέντρο του Σύμπαντος, η οποία περιστρέφεται με συχνότητα είκοσι τεσσάρων ωρών. Ο Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος σχεδίασε τον πρώτο παγκόσμιο χάρτη.

10. Οι Ολυμπιακοί αγώνες, το σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός του κόσμου, γεννήθηκαν στην Ελλάδα, με τον πρώτο καταγεγραμμένο επίσημο εορτασμό τους στην Αρχαία Ολυμπία το 776 π.Χ. Παράλληλα στην Ελλάδα αναπτύχθηκε η ευγενής άμιλλα και το «ευ αγωνίζεσθαι». Η άθληση γενικότερα ήταν τρόπος και φιλοσοφία ζωής για τους αρχαίους Έλληνες, καθώς πίστευαν ότι «νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ».

11. Η Δημοκρατία, το πολίτευμα στο οποίο ομνύουν όλες οι πολιτισμένες και προοδευμένες χώρες οφείλει την ύπαρξη του στην Ελλάδα και ειδικά στον Σόλωνα και τον Κλεισθένη. Θεωρείται και είναι το τελειότερο πολίτευμα, διότι παρέχει την εξουσία στον δήμο, δηλαδή στο λαό, βασισμένο στην ισονομία και την ελευθερία σκέψης και έκφρασης. Το ερώτημα βέβαια είναι σε τι βαθμό εφαρμόζεται η Δημοκρατία διαχρονικά.

12. Η Πολιτική άνθισε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και μάλιστα θεωρούνταν υποχρέωση των πολιτών να ασχολούνται με τα κοινά. Μάλιστα, όπως προαναφέρθηκε το κορυφαίο πολίτευμα η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα. Η αγορά και κατεξοχήν η «Εκκλησία του Δήμου» ήταν οι χώροι διατύπωσης πολιτικών σκέψεων. Κορυφαίος πολιτικός υπήρξε ο Περικλής, του οποίου μάλιστα η περίοδος διακυβέρνησης ονομάστηκε «ο χρυσός αιώνας του Περικλέους».

13. Η Στρατηγική με κορυφαίο τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος σε ηλικία 33 ετών είχε κατακτήσει σχεδόν όλο τον αρχαίο κόσμο. Μεγάλοι στρατηγοί υπήρξαν στο παρελθόν και οι Λεωνίδας, Μιλτιάδης και Θεμιστοκλής. Η μεγάλη στρατηγική τους οξυδέρκεια έγκειται στο ότι αντιμετώπισαν με εντυπωσιακές πολεμικές τακτικές πολυαριθμότερους στρατούς.

14. Αρχιτεκτονική, ξεκινώντας χρονολογικά από τα σπουδαία ανάκτορα της Κνωσού και της Φαιστού, συνεχίζοντας με τα «Κυκλώπεια Τείχη» των Μυκηνών, καταλήγοντας στον  Παρθενώνα, ο οποίος θεωρείται το τελειότερο οικοδόμημα παγκοσμίως. Σπουδαία επίσης οικοδομήματα αποτελούν το Μαντείο των Δελφών, τα αρχαία της Δήλου, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, η Αρχαία Ολυμπία, το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με την ανεπανάληπτη ακουστική του, ο ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο ο οποίος ήταν ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και πάρα πολλά άλλα. Επίσης, οι κορυφαίοι αρχιτεκτονικοί ρυθμοί των Ελλήνων, ο Δωρικός, ο Ιωνικός και ο Κορινθιακός συναντώνται πλέον σε κτίρια όλου του κόσμου.

15. Γλυπτική, στην οποία τα αρχαιοελληνικά αγάλματα είναι πράγματι αξεπέραστα σε τέχνη και κάλλος και αναδεικνύουν την αρχαιοελληνική ομορφιά. Ενδεικτικά αναφέρονται καταρχάς το τεραστίων διαστάσεων και ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου Χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Αρχαία Ολυμπία, το οποίο χωρίς τη βάση του είχε ύψος δεκατεσσάρων μέτρων. Εν συνεχεία, το επίσης  Χρυσελεφάντινο άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα που είχε ύψος δώδεκα μέτρα. Και τα δύο αυτά αριστουργήματα τα φιλοτέχνησε ο Φειδίας, ο κορυφαίος όλων των γλυπτών,  ο οποίος φιλοτέχνησε και τον Παρθενώνα. Περίφημα, επίσης, είναι τα γλυπτά αετώματα του Παρθενώνα, οι περιβόητες Καρυάτιδες, ο Ερμής του Πραξιτέλη, η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης, ο Δισκοβόλος  και αναρίθμητα άλλα, που κοσμούν τα μουσεία σε όλο τον κόσμο. 

16. Η Ρητορική επίσης έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα, όπου αναδείχθηκαν πολλοί και σπουδαίοι ρήτορες, όπως ο Περικλής, ο Θεμιστοκλής, ο Λυσίας, ο Ισοκράτης, ο Δημοσθένης κ.α.

17. Το Θέατρο γεννήθηκε και μεγαλούργησε στην Αρχαία Ελλάδα, τόσο στην τραγωδία με τους σπουδαίους Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη, όσο και στην κωμωδία με τον Αριστοφάνη. Ακόμα και η χοροθέτηση του αρχαίου Θεάτρου με την ημικύκλια δομή, θεωρείται η καταλληλότερη  από άποψη ακουστικής και θέασης. Τρανό παράδειγμα είναι το προαναφερόμενο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με την αξιοθαύμαστη ακουστική του.

18. Η Ποίηση, επίσης, έφτασε σε αξιοζήλευτο επίπεδο στην Ελλάδα, με εργαλείο την πλούσια Ελληνική γλώσσα. Αναδείχθηκε πληθώρα μεγάλων ποιητών, με πρώτο και καλύτερο τον Όμηρο, με τα περιβόητα έπη του «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια». Σπουδαίοι υπήρξαν κατ’ ακολουθία ο Πίνδαρος, ο Ησίοδος κ.α.  

19. Η Μουσική οφείλει την ονομασία της στις αρχαίες ελληνικές Θεές Μούσες. Ο Ορφέας είναι ο μυθικός ποιητής και μουσικός. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η μουσική αποτελεί «παίδευση ψυχής», και μάλιστα ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης μίλησαν για την ψυχοσωματική ωφέλεια της μουσικής και την διαμόρφωση ήθους. Η διδασκαλία του Πυθαγόρα, όμως, αποτυπωμένη σε σύγγραμμα του Φιλολάου (540 π.Χ.), είναι το αρχαιότερο θεωρητικό έργο μουσικής που κατέχουμε. Στην αρχαία Ελλάδα αναπτύχθηκε με πολλή συστηματικότητα η μουσική με διαχωρισμό των μελών, των ρυθμών, των μουσικών γενών και των αρμονιών.

20. Η Ελληνική Μυθολογία είναι επίσης πασίγνωστη στον κόσμο, έχοντας επηρεάσει και παραδειγματίσει πολλούς λαούς, ξένους ποιητές και συγγραφείς, μέχρι και τον κινηματογράφο. Περίφημη καταρχάς είναι η «Θεογονία του Ησίοδου» και το σύγγραμμα του «Έργα και ημέραι» που αφορούν στην Κοσμογονία, το ελληνικό Πάνθεον με τους Ολύμπιους Θεούς, τους Τιτάνες, τον γνωστό μύθο του Προμηθέα, τον Κατακλυσμό του Διευκαλίωνα κ.α. Δέος προκαλούν οι μυθικοί ήρωες Ηρακλής, Θησέας, Ιάσονας κ.α. Επίσης περίφημα μυθολογικά αριστουργήματα είναι τα «Ομηρικά Έπη». Μάλιστα, το πλανητικό μας σύστημα έχει κατά κόρον ονομασίες από την Ελληνική μυθολογία. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον μεγάλο μυθογράφο Αίσωπο με τους διδακτικούς του μύθους. Κατόπιν όλων των παραπάνω, δίκαια είχε πει ο Λέων Τολστόϊ: «Χωρίς Ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία».

      Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο ότι οι Έλληνες υπήρξαν επανειλημμένα ανά τους αιώνες ο ισχυρότερος λαός, κυριαρχώντας σε όλη τη Μεσόγειο και την Ανατολή εμπορικά και πολιτισμικά. Συνοπτικά θα γίνει αναφορά στον Μινωικό Πολιτισμό (2000–1470π.Χ.), στον Μυκηναϊκό Πολιτισμό (1600-1100 π.Χ.), στην Μεγάλη Ελλάδα (8ος-7ος αι. π.Χ), η οποία εκτεινόταν σε όλη τη Μεσόγειο μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, στην Κλασσική εποχή (5ος-4ος αι π.Χ.) με τις πολύ ισχυρές πόλεις Αθήνα και Σπάρτη, που κατατρόπωσαν τις πολυάριθμες Περσικές στρατιές. Η περίοδος, όμως, που ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε περισσότερο από ποτέ ήταν την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356-323 π.Χ.), κατά την οποία η συνολική επικράτεια της αυτοκρατορίας του υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και περιλάμβανε κομμάτια από 27 σημερινές χώρες. Κατόπιν, αφού παρήλθε η περίοδος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Έλληνες ξαναγίνονται κυρίαρχοι με την αυτοκρατορία του Βυζαντίου, η οποία υπήρξε η μακροβιότερη στην ιστορία με διάρκεια πάνω από χίλια χρόνια! Κανείς άλλος λαός δεν κυριάρχησε τόσες φορές και για τόσο μεγάλο διάστημα στην ιστορία. Οι λόγοι, όμως, που τους τελευταίους αιώνες μετατραπήκαμε σε μια μικρή και αδύναμη χώρα είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που χρήζει ξεχωριστής ανάλυσης σε άλλο πόνημα.

    Μια άλλη μεγάλη προσφορά των Ελλήνων στην ανθρώπινη ιστορία είναι οι κρίσιμες μάχες που έδωσαν όποτε χρειάστηκε, μπαίνοντας μπροστά για να προασπίσουν τις  ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά από κάθε λογής βάρβαρους και δυνάστες. Όλοι αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα της μάχης του Μαραθώνα το 490 π.Χ., κατά την οποία αποσοβήθηκε ο μεγάλος κίνδυνος εκβαρβαρισμού όλης της Ευρώπης από τους Πέρσες. Κατ’ επέκταση ανάλογης σημασίας υπήρξαν και οι υπόλοιπες μάχες εναντίων των Περσών. Κατόπιν ο Μέγας Αλέξανδρος διέδωσε τον Ελληνικό πολιτισμό σε όλες τις κτήσεις του και συνέβαλε τα μέγιστα στον εκπολιτισμό πολλών λαών. Αργότερα, στα νεότερα χρόνια κατά τα οποία η Ευρώπη κυριευόταν από δυναστικές αυτοκρατορίες και ιδιαίτερα την Οθωμανική, οι Έλληνες ήταν πάλι αυτοί που πρωτοστάτησαν για την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση των εθνών, με την ηρωική Επανάσταση του 1821. Επίσης, και στους δύο Παγκόσμιους πολέμους η Ελλάδα πολέμησε στη σωστή μεριά, απέναντι σε θηριώδη φασιστικά καθεστώτα. Ειδικότερα, η συμβολή της στην εξέλιξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αναγνωρίζεται από όλους, καθώς με τη σθεναρή της αντίσταση στην πολεμική μηχανή του Χίτλερ, και κυρίως με την Μάχη της Κρήτης, έγινε η αιτία να χαθεί τελικά ο πόλεμος για τους Ναζί. Είναι γνωστή η ιστορική φράση του  Τσώρτσιλ για την μαχητικότητα των Έλλήνων: «Μέχρι τώρα λέγαμε πως οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Από ‘δω και στο εξής θα λέμε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Ο ίδιος ο Χίτλερ θα πει για τους Έλληνες: «Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον».

       H Ελλάδα λόγω της στρατηγικής της θέσης, του φυσικού της κάλλους και του πλούτου που διαθέτει (αγροτικού-ναυτιλιακού-τουριστικού-ενεργειακού-ορυκτού,κ.α.), αποτελούσε διαχρονικά πόλο έλξης πολλών κατακτητών. Ελάχιστες χώρες έχουν υποστεί τόσες επιθέσεις και εισβολές από τους δυνατούς κάθε εποχής. Παρόλα αυτά, όμως, οι πρόγονοι μας με τόλμη, θάρρος και χύνοντας ποτάμια αίμα κατάφεραν να διατηρήσουν αυτό τον ευλογημένο τόπο Ελληνικό. Επειδή λοιπόν η ιστορία απέδειξε ότι ο Έλληνας αντιδρά σαν θεριό απέναντι στα σπαθιά και τα όπλα, προσπαθούν τις τελευταίες δεκαετίες να αλώσουν την ελληνική κοινωνία πολιτισμικά και ηθικά ώστε να καμφθεί η όποια αντίστασή. Δεν υπήρξε, εξάλλου, καθόλου τυχαία η δήλωση του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Αμερικής Χ. Κίνσιγκερ: «Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος (δυσκολοκυβέρνητος) και γι αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει».

      Κατά διαβολική, λοιπόν, σύμπτωση διαπιστώνεται πολλαπλώς τα τελευταία τουλάχιστον είκοσι χρόνια ότι έχουν μπει στο στόχαστρο όλες οι πολιτισμικές μας αξίες, όπως η έννοια της πατρίδας, η γλώσσα μας, η θρησκεία μας, η ιστορία μας και ο θεσμός της οικογένειας. Τα μαθήματα των Θρησκευτικών, της Γλώσσας και της Ιστορίας, των κατεξοχήν δηλαδή μαθημάτων αυτοσυνειδησίας και αξιών, υποβαθμίζονται και αλλοιώνονται με υπουργικές αποφάσεις. Όποιος μιλήσει για Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια θεωρείται έως και χουντικός. Αλήθεια, υπάρχουν μεγαλύτερες αξίες από αυτές; Για ποια άλλα ιδανικά αξίζει να πεθάνει κανείς; Αρχίσαμε, λοιπόν,  να χάνουμε την ταυτότητα μας και  υποπέσαμε σε πνευματικό και ηθικό μαρασμό. Η οικονομική κρίση που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο και χωρίς να το καταλάβουμε αυτοϋποδουλωθήκαμε στους ξένους. Πλέον δεν είμαστε κυρίαρχο κράτος, αλλά προτεκτοράτο ξένων συμφερόντων. Ζούμε σε μια χώρα που στην ουσία δεν μας ανήκει, καθώς ο πλούτος της καπηλεύεται από ξένες δυνάμεις. Το δυστύχημα είναι ότι αυτό δεν συνέβη μετά από κάποιο χαμένο πόλεμο, αλλά με τα στυλό κάποιων δικών μας ηγετών-μαριονέτων, που υπέγραψαν την παράδοση της χώρας στους «Δανειστές».

      Για να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από αυτήν τη μέγγενη που μας συνθλίβει σιγά-σιγά ως έθνος, πρέπει να ανακτήσουμε την αυτοσυνειδησία μας. Να θυμηθούμε από ποιους προερχόμαστε, ποιοι ήμασταν, ώστε να ξαναγίνουμε αυτοί που πρέπει. Για να παραμείνει αυτός ο τόπος Ελλάδα θυσιάστηκαν αμέτρητοι ήρωες και δεν έχουμε το δικαίωμα να τον παραδώσουμε αμαχητί. Γνωρίζοντας την ιστορία μας συναισθανόμαστε ταυτόχρονα και την ιστορική μας ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές, που κινδυνεύουν να μεγαλώσουν σε μια «ξένη Ελλάδα», που δεν θα θυμίζει σε τίποτα το αρχικό της μεγαλείο. Χρειάζεται, λοιπόν, να ζωντανέψει μέσα μας η περηφάνια για το παρελθόν μας, το οποίο μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για την αναγέννησή μας. Να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας, όπως εξάλλου πιστεύουν οι ξένοι σε εμάς, με παράδειγμα τον Ι. Στάλιν που είχε πει: «Αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονο μας» και τον Βολταίρο που έλεγε: «Υπερασπιστείτε την Ελλάδα γιατί σ’ αυτή χρωστάμε τα φώτα μας, τις επιστήμες, τις τέχνες και τις αρετές μας». Διότι λαός που λησμονά την ιστορία του δεν έχει μέλλον.    10-3-2019    

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΙΤΑΚΗΣ

Καθηγητής Θεολόγος - Μουσικοσυνθέτης