Επί μήνες παρακολουθώ σιωπηλός, αλλά όχι απαθής, τη «νέα πραγματικότητα» της εποχής του Κορονοϊού. Αποφάσισα να αρθρώσω δημόσια λόγο διότι με θλίβει βαθιά ο νέος διχασμός που βιώνουμε ως κοινωνία. Παλαιότερα ήμασταν χωρισμένοι σε «μπλε» και «πράσινους», κατόπιν σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», εσχάτως σε «Μακεδονομάχους» και μη και σήμερα σε «κορονοϊκούς» και στους «αρνητές».
Δεν θα μπω στον πειρασμό να τοποθετηθώ υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, όχι επειδή δεν έχω το θάρρος της γνώμης μου, αλλά διότι κατά αυτόν τον τρόπο θα αποτελούσα μέρος αυτού του διχασμού, ο οποίος ενυπάρχει ακόμη και ανάμεσα σε φίλους και συγγενείς. Αν μετά από δέκα μήνες σωρείας μέτρων-αντιμέτρων, δημοσιευμάτων και ανατροπών στο σύνολο της ζωής σου δεν έχεις βγάλει ακόμα τα συμπεράσματά σου τότε σίγουρα η δική μου άποψη περιττεύει για σένα. Σε μια εποχή που κυριαρχεί η γνώμη των «ειδικών», αισθάνομαι την ανάγκη κι εγώ με την ειδικότητα του θεολόγου και του ιεροψάλτη να καταθέσω την θεολογική διάσταση και ερμηνεία των γεγονότων, με στόχο να βοηθήσω στην ανάγνωσή τους από άλλη οπτική.
1ον. Ο Θεός μετά το πέρας της δημιουργίας του κόσμου είπε «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26). Μας έδωσε, δηλαδή, τα θεία χαρίσματά της λογικής, της ελευθερίας και της βούλησης, με σκοπό να τα αξιοποιήσουμε για να διακρίνουμε το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, το ψέμα από την αλήθεια, το δίκαιο από το άδικο επιτυγχάνοντας τη «θέωσή» μας.
Άρα, δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει το Πανεπιστήμιο για να έχεις την ικανότητα της σκέψης και της ορθής κρίσης και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου υποβάλει τι και πως να σκέφτεσαι… Μήπως, όμως, το θείο χάρισμα της βούλησης το έχουμε απεμπολήσει και το έχουμε παραχωρήσει σε πολιτικούς, στα ΜΜΕ και σε κάθε λογής «ειδικούς»; Η βάση όλου του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ο νους και η λογική και όλες οι επιστήμες, εξάλλου, βασίζονται στον ορθολογισμό. Οπότε συνάγεται το συμπέρασμα ότι οιοσδήποτε επιστήμονας φάσκει και αντιφάσκει, αντιτιθέμενος στην κοινή λογική, τότε δεν μπορεί να λογίζεται ως ειδικός.
2ον. Στο Σύμβολο της Πίστεως διατρανώνουμε ότι πιστεύουμε «εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Ο Θεός, ως παντοκράτορας, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Ο Χριστός είπε ότι «ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας, ο οποίος έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας» (Ματθ. 10, 29). Ο Άγιος Παΐσιος σχολιάζει σχετικά λέγοντας ότι «όταν δεν μπορεί να πέσει ούτε ένα σπουργίτι χωρίς τη θέληση του Θεού, πώς μπορεί τότε να πέσει ένας λαός ή ένας άνθρωπος στον πόλεμο»;
Το ερώτημα που προκύπτει, βέβαια, είναι γιατί ο Θεός να επιτρέψει στην ανθρωπότητα αυτή τη δοκιμασία με τον Κορονοϊό; Η απάντηση έρχεται πάλι από τον Άγιο Παΐσιο ο οποίος έχει πει χαρακτηριστικά: «Πριν επιτρέψει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζει, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθεί. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθει. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό». Αντί, λοιπόν, να γογγύζουμε αναρωτώμενοι «γιατί Θεέ μου», να αναφωνήσουμε αυτό που λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: «Aν θέλει ο Θεός να γίνει αυτό, ας γίνει. Aν θέλει να είμαι εδώ, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη. Όπου θέλει, Τον ευχαριστώ»!
Η κοινωνία μας, αδελφέ μου, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες απόλαυσε πλήθος Θείων ευεργεσιών μέσα από μια μακρά περίοδο ειρήνης και ευημερίας, αντί να γίνεται πιο ευσεβής δοξάζοντας Τον Θεό οδεύει όλο και περισσότερο στην ασέβεια. Οι ασωτίες, οι ακολασίες, οι εκτρώσεις και οι κάθε λογής ατιμίες βρίσκονται στην εποχή μας σε απόλυτη έξαρση σε σημείο να αναρωτιέται κανείς: Tι περισσότερο έπρατταν τα Σόδομα και τα Γόμορρα; Γι' αυτό, λοιπόν, αφού δεν μάθαμε να λέμε δόξα τω Θεώ θα μάθουμε τώρα να λέμε Κύριε ελέησον.
Κι εσύ, αδελφέ μου, που εξανίστασαι δίκαια για την απαγόρευση της λατρείας έχεις αναρωτηθεί μήπως είχαμε κλείσει ήδη μόνοι μας τις καρδιές μας στον Χριστό; Μήπως ο Θεός επέτρεψε το κλείσιμο των Εκκλησιών Του διότι μας έκρινε ανάξιους της Θείας Χάρης και ευλογίας Του; Μήπως μας καλεί μέσα από αυτή τη δοκιμασία σε μετάνοια; Το σίγουρο πάντως είναι ότι με αφορμή τον Κορονοϊό έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει σε όλα τα επίπεδα η "ήρα από το σιτάρι", στην πολιτική, στην επιστήμη, στην κοινωνία και κυρίως στην Εκκλησία...Πόσο συχνά εκκλησιαζόμασταν και κοινωνούσαμε «προ Κορονοϊού»; Από την τριακονταετή πείρα μου στο ψαλτήρι σε διάφορες ενορίες, έχω να παρατηρήσω ότι περίπου το 10% είχε συστηματική, συνειδητή και ουσιαστική σχέση με τα μυστήρια της Εκκλησίας μας, ενώ οι υπόλοιποι εκκλησιαζόταν μόνο για διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Μήπως διαμαρτυρήθηκες όταν καταργήθηκε η Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή του παιδιού σου στο σχολείο; Μήπως διαμαρτυρήθηκες όταν διακόπηκαν σιωπηλά οι σχολικοί εκκλησιασμοί και η πρωινή προσευχή;
3ον. Με βάση τα παραπάνω, θέλω να απευθυνθώ και σε εσένα, αδελφέ μου, που μέσα από άρθρα ή βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα, εκφράζεις την οργή σου για όλα τα δυσβάστακτα, πράγματι, μέτρα, καλώντας σε ξεσηκωμό, και να σου πω ότι δεν έχεις συλλάβει το βαθύτερο νόημα αυτής της κρίσης. Όπως προαναφέρθηκε, τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς τη θέληση του θεού και μάλιστα ο Χριστός είπε ότι «ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου·» (Ιωάν. 18, 36), ενώ μας παρήγγειλε «ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ» (Ματθ. 22,21). Εν συνεχεία, όταν ο Πιλάτος του είπε «οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν·» (Ιωάν. 19, 10-11). Πρέπει να κατανοήσεις ότι ο Θεός, «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Τιμ Α. 2,4), πάντα μεταχειριζόταν κάθε επίγεια εξουσία για να προάγει το σχέδιο της Θείας Του Οικονομίας. Σκέψου μονάχα ότι επέτρεψε στους ανθρώπινους ηγέτες να βασανίσουν και να σταυρώσουν τον ίδιο του τον Υιό για να μας εξαγοράσει από τον θάνατο!
Αναγνωρίζω τις καλές σου προθέσεις να προασπίσεις τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά άθελα σου μεταδίδεις την απελπισία και την απόγνωση, σε μια εποχή που ήδη ο φόβος περισσεύει. Η μεγαλύτερη επανάσταση που μπορείς να κάνεις είναι η αλλαγή του εαυτού σου. Αν δεν αναγεννηθούμε πνευματικά μέσα από τη μετάνοιά μας δεν πρόκειται να βελτιωθεί η κοινωνία. Να είσαι σίγουρος ότι, όσο είμαστε μακριά από τον Θεό, θα περιστρεφόμαστε γύρω από την ίδια κατάσταση όσους ηγέτες και αν γκρεμίσουμε. Η αλλαγή στην κοινωνία δεν έρχεται με την εναλλαγή των προσώπων αλλά με την υιοθέτηση υψηλών αξιών και αρχών. Ξεχνάς, εξάλλου, πόσους ηγέτες άλλαξες στη δεκαετία των μνημονίων χωρίς ποτέ να βγεις ουσιαστικά από τα μνημόνια; Προς επίρρωση των ανωτέρω θυμήσου ότι ο λαός του Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη όποτε απομακρυνόταν από το Θεό διερχόταν από σκληρές δοκιμασίες ενώ η λύτρωσή του ερχόταν κατόπιν της αντίστοιχης μετάνοιας.
4ον. Θέλω, όμως, να απευθυνθώ και σε σένα, αδελφέ μου, που έχεις γίνει υποχείριο του φόβου και αντιμετωπίζεις με μισό μάτι τον συγγενή σου, τον φίλο σου και τον γείτονά σου. Οι φοβίες και οι ανασφάλειες του καθενός αποτελούν δικαίωμα και προσωπική υπόθεση, αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τις επιβάλεις στους γύρω σου. Προστατέψου από κάθε κίνδυνο με όποιο τρόπο νομίζεις, αλλά μην απαγορεύεις στον συνάνθρωπο σου να ζήσει ελεύθερα, όπως εξάλλου μας έπλασε ο Θεός να ζούμε. Θέλω, επίσης, να σου επισημάνω ότι οι αρρώστιες και ο θάνατος υπήρχαν και «προ Κορονοϊού», κι ότι επί αιώνες πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι από την πείνα, αλλά δεν σε είδα να καταδικάζεις τους υπαιτίους. Αδελφέ μου, σκέψου καλά, δεν είναι ο γείτονας και ο συμπολίτης ο εχθρός σου, διότι δεν είναι αυτοί που σε φτωχοποίησαν, ούτε αυτοί που σου πήραν το σπίτι, ούτε αυτοί που σου έκλεισαν το μαγαζί, ούτε αυτοί που σου υποβάθμισαν την περίθαλψη. Αντίθετα, είναι αυτοί που στάθηκαν στη χαρά και στον πόνο σου, που σε βοήθησαν στο ατύχημά σου, σε επισκέφτηκαν στο νοσοκομείο, που ψωνίζουν από το μαγαζί σου, σε κέρασαν στο καφενείο κτ.λ.
Δυστυχώς, αδελφέ μου, ο φόβος σου για τον κορονοϊό μετατράπηκε σε αποστροφή προς τα μυστήρια της Εκκλησίας και δη προς τη Θεία Κοινωνία. Ξεχνάς ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός ιατρός των ψυχών και των σωμάτων; Αφού ο ίδιος ο Χριστός μας είπε «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον…» και «ο τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ιωάν. 6, 54-56). Ξεχνάς που είπε «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή»; (Ιωάν. 14, 6 ). Επίσης συμπληρώνει «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται. και πας ο πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;» (Ιωάν. 11, 25-26). Πώς γίνεται να κοινωνήσεις Αυτόν που είναι η ζωή και να λάβεις θάνατο; Προσωπικά δεν διστάζω να κοινωνήσω πίσω από τον οιονδήποτε ασθενή, όπως άλλωστε έχω κάνει αρκετές φορές, αν σου απαλύνει ελάχιστα το φόβο αυτή μου η μαρτυρία.
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς με αφορμή αυτήν την επιδημία να στραφούμε περισσότερο προς Τον Θεό και όχι να Τον αποστραφούμε. Όπως αναφέρει ο ψαλμωδός «εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμοί 126,1). Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τις παρούσες δυσκολίες με τη δύναμη Του Θεού κι όχι μονάχα με τις πεπερασμένες δυνάμεις των ανθρώπων, διότι ο Χριστός επισήμανε ότι «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν 15,5). Εν κατακλείδι, ας κρατήσουμε τον λόγο του Ψαλμωδού: «Εμβλέψετε, κοιτάξετε στις αρχαίες γενεές, βρείτε μου ένα άνθρωπο ο οποίος ήλπισε επί Κύριον και εντράπηκε».
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΙΤΑΚΗΣ
Καθηγητής Θεολογίας-Μουσικοσυνθέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου