ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

      Τα Χριστούγεννα αποτελούν τη μεγαλύτερη -μετά το Πάσχα- εορτή της χριστιανοσύνης, καθώς τότε εορτάζεται το γεγονός της γεννήσεως του Σωτήρος του κόσμου. Ενσαρκώθηκε ο Υιός Του Θεού προκειμένου να σώσει και να αγιάσει την ανθρώπινη φύση, η οποία μετά το προπατορικό αμάρτημα είχε χάσει τη δυνατότητα επικοινωνίας της με Τον Θεό. Υπάρχουν όμως, αρκετά πράγματα σε σχέση με τα Χριστούγεννα που δεν είναι ακριβώς όπως τα γνωρίζαμε ή έχουν παρανοηθεί. Αυτά ακριβώς Θα γίνει παρακάτω προσπάθεια  να διαφωτιστούν.

      Κατά πρώτον, η ιστορική ύπαρξη Του Χριστού είναι αδιαμφισβήτητη και καταμαρτυρείται από πλήθος ιστορικών και άλλων επιστημόνων, και μάλιστα πολλές αναφορές προέρχονται από μη χριστιανούς ιστορικούς όπως τον Ιουδαίο Φλάβιο Ιώσηπο (37-95 μ.Χ.), τον Σαμαρείτη Θαλλή, τον Ρωμαίο Κορνήλιο Τάκιτο(55-116 μ.Χ), τον  Γάιο Σουητώνιο (69-120μ.Χ.), τον Πλίνιο τον Νεώτερο (62-113 μ.Χ.) και πλήθος άλλων. Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και οι επιβεβαιώσεις από τις ιστορικές και αρχαιολογικές σκαπάνες για ονόματα πολιτικών και θρησκευτικών αρχόντων, καθώς και τοπωνυμίων που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη. Το μόνο που δεν μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά  είναι η Θεϊκή υπόσταση Του Χριστού, αλλά όμως, καμία επιστημονική έρευνα δεν έχει αρμοδιότητα να αποφανθεί γι’ αυτό, καθώς είναι θέμα πίστης, βιώματος και εσωτερικής κατανόησης.

      Αυτό  που αποτελεί επίσης αφορμή πολλών συζητήσεων είναι το πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς. Όπως έχει αποδειχθεί εκ των υστέρων, ο Χριστός γεννήθηκε   6-7 χρόνια νωρίτερα απ’ ότι πιστεύεται.  Το σημερινό ημερολόγιο με την ιστορία χωρισμένη σε προ και μετά Χριστού, φτιάχτηκε από το μοναχό και αστρονόμο Διονύσιο τον Μικρό το 533 μ.Χ., ο οποίος όμως έκανε λάθος και τοποθέτησε τη γέννηση Του Χριστού έξι με επτά χρόνια αργότερα από τότε που πραγματικά συνέβη. Το λάθος αυτό του Διονυσίου αποδεικνύεται μέσα από τις Γραφές και την ιστορική μελέτη, διότι από αυτές γνωρίζουμε ότι όταν γεννήθηκε ο Χριστός, αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Οκταβιανός Αύγουστος (27 π.Χ.- 14 μ.Χ.) και βασιλιάς των Ιουδαίων ήταν ο Ηρώδης (Ματθ. 2,1), ο οποίος  όμως πέθανε το 4 π.Χ.   Άρα λοιπόν ο Χριστός γεννήθηκε σίγουρα πριν το 4 π.Χ.,  και πιθανότατα το 6 ή 7 π.Χ., γιατί τότε περίπου εκδόθηκε το διάταγμα του Ηρώδη για την απογραφή του Ιουδαϊκού πληθυσμού, λόγω της οποίας βρέθηκαν η Μαρία και ο Ιωσήφ στη Βηθλεέμ, και επίσης τότε περίπου δόθηκε η εντολή του στυγνού βασιλιά να θανατωθούν όλα τα νήπια έως δύο ετών.  Όταν όμως, αργότερα διαπιστώθηκε το λάθος του Διονυσίου, ήταν αδύνατο πλέον για πρακτικούς λόγους να διορθωθεί το ημερολόγιο.     

        Ένα άλλο στοιχείο που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι ο Χριστός γεννήθηκε μάλλον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο κι όχι στις 25 Δεκεμβρίου. Αυτό συμπεραίνεται πρώτον από τη γέννηση του Ι. Προδρόμου, που έγινε Μάρτη ή Απρίλη και ακολούθησε σύμφωνα με τις Γραφές η γέννηση Του Χριστού έπειτα από έξι μήνες, και δεύτερον από το ότι οι βοσκοί που επισκέφτηκαν το Θείο βρέφος ήταν δύσκολο λόγω της παγωνιάς να βρίσκονται έξω τις νύχτες του Δεκεμβρίου. Να σημειωθεί επίσης,  ότι ως τα μέσα του 4^ου αιώνα τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια γιορτάζονταν μαζί στις 6 Ιανουαρίου, με το όνομα Επιφάνια. Επειδή όμως η 25^η Δεκεμβρίου ήταν αφιερωμένη από τους ειδωλολάτρες για τα «γενέθλια του ανίκητου ήλιου»”, η Εκκλησία θέλησε να γιορτάζει τότε τη γέννηση του Χριστού, ο οποίος συμβολίζει τον ήλιο της δικαιοσύνης, που χάρισε το πνευματικό φως σ’ εκείνους που κατοικούσαν στο σκοτάδι

     Πολύς λόγος επίσης έχει γίνει για το φωτεινό αστέρι που οδήγησε τους μάγους στο Θείο βρέφος. Όπως υποστηρίζουν αρκετοί επιστήμονες, πρόκειται για την συνάντηση τριών πλανητών, του Κρόνου, του Δία και της Αφροδίτης που προκάλεσε ένα έντονο οπτικό φαινόμενο το οποίο διήρκησε δύο με τρεις μήνες. Οι αστρονόμοι προσδιορίζουν το γεγονός αυτό το 7 π.Χ., έτος που όπως προαναφέραμε γεννήθηκε πιθανότατα ο Χριστός. Αυτή είναι η γνωστή θεωρία της «συνάντησης των πλανητών» που πρώτος διατύπωσε ο Κέπλερ. Άρα αστρονομία και Αγία Γραφή εναρμονίζονται ως προς την ύπαρξη του φωτεινού αστεριού.

      Αξίζει να αναφερθούμε και στους τρεις μάγους που πήγαν να προσκυνήσουν το «νέο βασιλιά» οδηγούμενοι από το αστέρι, τα ονόματα των οποίων ήταν Μελχιόρ, Γάσπαρ και Βαλτάσαρ.   Κατ’ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν ήταν μάγοι με τη σημερινή έννοια, αλλά επιστήμονες και σοφοί που ασχολούνταν με την παρατήρηση των πλανητών. Όταν, λοιπόν, είδαν το λαμπερό αστέρι υπέθεσαν ότι γεννήθηκε κάποιος μεγάλος βασιλιάς και αποφάσισαν να ξεκινήσουν για να τον βρουν και να τον προσκυνήσουν. Οι μάγοι, όμως, ξεκινώντας από τα βάθη της Ανατολής, πρέπει να χρειάστηκαν περίπου ένα με δύο  μήνες ώσπου να φτάσουν στον Χριστό. Άρα εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν τον προσκύνησαν στη φάτνη όπου γεννήθηκε, αλλά πλέον σε κάποιο σπίτι ή κατάλυμα. Τα δώρα που προσέφεραν, ήταν χρυσός, που συμβολίζει τη βασιλική εξουσία Του Χριστού, λιβάνι, που συμβολίζει την Ιεροσύνη Του και σμύρνα που συμβολίζουν την αθανασία Του. Το εντυπωσιακό είναι ότι και τα τρία δώρα δεν χάνουν ποτέ τις φυσικές τους ιδιότητες στο πέρασμα του χρόνου, όπως και οι ιδιότητες του Χριστού τις οποίες συμβολίζουν! Τα Δώρα των Μάγων σώζονται και βρίσκονται στην Μονή Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος.   

      Όλα τα παραπάνω έχουν αξία περισσότερο από επιστημονικής απόψεως και ιστορικής έρευνας, διότι επιβεβαιώνουν με ένα άλλο τρόπο τις περιγραφές της Αγίας Γραφής. Είναι, μεν, χρήσιμες πληροφορίες αλλά αφήνουν ανεπηρέαστη την πίστη. Αυτός που πιστεύει ακράδαντα στον Θεάνθρωπο δεν έχει ανάγκη αυτές τις πληροφορίες και τα επιστημονικά πορίσματα για επιβεβαίωση. Το γεγονός στο οποίο πρέπει πραγματικά να είμαστε προσανατολισμένοι, είναι η Γέννηση Του Υιού Του Θεού, να αφουγκραστούμε και να αφομοιώσουμε τα μηνύματα της, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η δική μας αναγέννηση.

       Επειδή αναφερόμαστε στα παράξενα των Χριστουγέννων, θα επισημάνουμε τέλος ίσως το πιο παράξενο απ’ όλα. Κάθε χρόνο που πλησιάζουν οι γιορτές, όλοι μιλούν για τα Χριστούγεννα και αναφέρονται στα ψώνια και τα δώρα, στο στολισμό του χριστουγεννιάτικου δέντρου και του σπιτιού, στο χριστουγεννιάτικο «ρεβεγιόν», στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, στον Άγιο Βασίλη, που καμιά σχέση δεν έχει με τον πραγματικό άγιο, σε χριστουγεννιάτικες εξόδους και εκδρομές, αλλά κανείς δεν μιλάει για Χριστό!!! Και ερωτώ, πως γίνονται Χριστούγεννα χωρίς Χριστό; Μήπως έχει χαθεί το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων; Μήπως τελικά από γιορτή της χριστιανοσύνης έχει καταντήσει  απλά σε γιορτή των εμπόρων; Πως γίνεται όλοι να προσδοκούν τα Χριστούγεννα αλλά ελάχιστοι τον Σωτήρα Χριστό;

       Προκειμένου να επαναπροσδιοριστεί σωστά το μήνυμα των Χριστουγέννων, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι Χριστούγεννα σημαίνουν πάνω απ’ όλα αγάπη, ειρήνευση, περίσκεψη, απολογισμός, μετάνοια, αλληλοσυγχώρηση και ταπείνωση. Επίσης, είναι μια γιορτή που θα πρέπει να έρθουμε πιο κοντά στο Θεό και τον συνάνθρωπο γενικότερα κι όχι μόνο με τους συγγενείς!  Όταν γεννιέται η αγάπη στη φάτνη της καρδιάς μας, τότε βιώνουμε και δικαιώνουμε τη Γέννηση Του Χριστού.     

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΙΤΑΚΗΣ  Καθηγητής Θεολόγος - Μουσικοσυνθέτης