|
ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ Pride or Shame?   |
Με
αφορμή τη διεξαγωγή κάθε χρόνο των περιβόητων πλέον «gay pride» είναι αναγκαίο να αναδειχθεί η διδασκαλία της
Εκκλησίας μας, δια μέσου της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων, σχετικά με το
θέμα της κοινότητας των Λ.Ο.Α.Τ.Κ.Ι., χωρίς καμιά διάθεση στοχοποίησης,
αντίθετα με πνεύμα χριστιανικής αγάπης και ενδιαφέροντος για τις ψυχές αυτών
των ανθρώπων. Δυστυχώς, στις μέρες μας υπάρχει μεγάλη σύγχυση γύρω από το εν
λόγω θέμα με την επίσημη «Διοικούσα Εκκλησία» να σιωπά εκκωφαντικά και τους
σύγχρονους «θεολόγους» να φοβούνται να αρθρώσουν τους Ευαγγελικούς και
Πατερικούς λόγους, μην τυχόν και χαρακτηριστούν ομοφοβικοί. Κατά αυτόν τον
τρόπο αφήνονται ταλαίπωρες ψυχές να ζουν στην πλάνη τους η οποία οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια της ψυχής τους. Γι’ αυτό όσα θα αναφερθούν δεν
έχουν ως στόχο την κατάκριση, (εξάλλου ποιος είναι ο γράφων για να κρίνει, λες
και δεν έχει τα δικά του πάθη) αλλά τη διαφώτιση και την αποτροπή προς την
απώλεια.
Πάντοτε το κριτήριο για κάθε ζήτημα πρέπει να είναι αν χαρακτηρίζεται ευλογημένο ή όχι, διότι τα ευλογημένα από Τον Θεό προσελκύουν Θεία Χάρη και σώζουν ενώ όσα δεν είναι ευλογημένα οδηγούν στην απώλεια. Όσες καταστάσεις χαρακτηρίζονται ως αμαρτία δηλώνουν την πλήρη εναντίωση και ανταρσία στο θέλημα Του Θεού. Ο Ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι «τόσο μεγάλο κακό είναι η αμαρτία, ώστε όχι μόνον απομακρύνει τον άνθρωπο από την αγάπη του Θεού, αλλά τον οδηγεί σε μεγάλη εντροπή και ταπείνωση» (Εις την Γένεσιν, PG 53, 133). Ο Απ. Παύλος λέει «ὅσοι γὰρ ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται». (Ρωμ. 2,12). Εννοείται, βέβαια, ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να πράττει ό,τι επιθυμεί στα πλαίσια της νομιμότητας, και σε προσωπικό επίπεδο δεν μας πέφτει λόγος σε ευαίσθητα ζητήματα των άλλων. Ο σκοπός, όμως, μέσα από το παρόν πόνημα είναι να αναδειχθεί με γνήσιο χριστιανικό ενδιαφέρον ο ολέθριος δρόμος του «πανσεξουαλισμού», και να καταστεί σαφές ότι οι εντολές Του Θεού και τα λόγια των Πατέρων της Εκκλησίας πρέπει να εκλαμβάνονται όχι τόσο με δικονομική σημασία αλλά περισσότερο ως ιατρικές συμβουλές οι οποίες έχουν ως στόχο την πνευματική, ψυχική αλλά και σωματική μας υγεία. Δικαίωμα του καθενός π.χ. είναι να καπνίζει ασύστολα αλλά ο γιατρός που ενδιαφέρεται πραγματικά γι’ αυτόν οφείλει να τον βοηθήσει παντοιοτρόπως να κόψει το κάπνισμα κι όχι να του βρίσκει άλλοθι.
