ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ

     Μια διαχρονική απορία του ανθρώπου είναι το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος και φυσικά ο ίδιος ο άνθρωπος. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα, δηλαδή ότι δε θέλει απλά να ζει άλλα θέλει να ξέρει και γιατί ζει. Απαντήσεις σ’ αυτό το μεγάλο ερώτημα προσπάθησαν να δώσουν τόσο οι μεγάλες θρησκείες όσο και η φιλοσοφία με την επιστήμη.

     Στο παρόν πόνημα θα χρησιμοποιηθεί ως βάση της επιχειρηματολογίας η κοσμογονία της Χριστιανικής Θεολογίας, η οποία άλλωστε έχει επιβεβαιωθεί σε μεγάλο βαθμό από τα πορίσματα της επιστήμης. Δοθείσης της ευκαιρίας,  πρέπει να τονιστεί ότι δεν υπάρχει στην ουσία κόντρα ανάμεσα στην επιστήμη και την χριστιανική πίστη, παρ’ όλες τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις, διότι η καθεμία εξετάζει διαφορετικά ερωτήματα. Η μεν Θεολογία προσπαθεί να απαντήσει στο Ποιος και Γιατί δημιούργησε τον κόσμο, ενώ η επιστήμη στο Πότε και Πως δημιουργήθηκε ο κόσμος. Όσο παραμένει ο καθένας στο δικό του τομέα έρευνας δεν υπάρχει καμία σύγκρουση απόψεων.

      Τι αναφέρει, όμως, η  Αγία Γραφή για τη δημιουργία του κόσμου; Στο βιβλίο της Γένεσης συγκεκριμένα  αναφέρεται ότι πρώτα φτιάχτηκε ο ουρανός και η γη από το μηδέν, έπειτα παρουσιάστηκε το φως, ακολούθως άρχισαν να συσσωρεύονται τα νερά και να αναδύεται η στεριά κι εν συνεχεία δημιουργήθηκαν τα ουράνια φωτεινά σώματα. Η ζωή πρωτοεμφανίστηκε στο νερό και από εκεί μεταπήδησε και στην ξηρά, ενώ αναφέρει ότι πρώτα υπήρξαν οι μικροοργανισμοί κι έπειτα τα μεγαλύτερα ζώα. Δηλαδή από τα απλούστερα δημιουργήθηκαν τα συνθετότερα. Τέλος, κορωνίδα της δημιουργίας υπήρξε ο άνθρωπος, ο οποίος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του Θεού. Αυτή λοιπόν, τη σειρά της εξέλιξης του κόσμου και των ειδών, που καταγράφεται στη χριστιανική Θεολογία, την επικυρώνουν περίτρανα σήμερα οι ανακαλύψεις της επιστήμης, σε αντίθεση με τις κοσμογονίες άλλων θρησκειών!

    Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα, ότι οι μεγαλύτεροι επιστήμονες διαχρονικά πίστευαν στην ύπαρξη δημιουργού Θεού. Ενδεικτικά αναφέρουμε τον Κοπέρνικο, τον Νεύτωνα, τον Γαλιλαίο, τον Αϊνστάιν κ.α. Ο δε Αϊνστάιν, όταν του είπαν ότι όλα φτιάχτηκαν τυχαία είπε την πασίγνωστη φράση «ο Θεός δεν παίζει ζάρια». Ακόμα και η σύγχρονη θεωρία της επιστήμης για την μεγάλη έκρηξη, το λεγόμενο Βig Bang, δεν αναιρεί την ύπαρξη δημιουργού Θεού. Απλά, με την ανάδειξη-απόδειξη οποιασδήποτε θεωρίας, διαφωτίζεται ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός αποφάσισε  να υλοποιήσει την δημιουργία του.

    Όσον αφορά ορισμένες παρανοήσεις που υπάρχουν σχετικά με αλληγορικές και ανθρωπομορφικές εκφράσεις που υπάρχουν στην Αγία Γραφή, πρέπει να διευκρινιστεί ότι  όταν γράφει για εξαήμερη δημιουργία δεν εννοεί έξι εικοσιτετράωρα αλλά έξι μεγάλες φάσεις, διάρκειας δισεκατομμυρίων ετών η καθεμία. Όταν επίσης, παρουσιάζει τον Θεό να πλάθει από χώμα τον άνθρωπο, θέλει να καταδείξει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον Του για το πιο αγαπημένο Του δημιούργημα. Εξάλλου και τα ονόματα των πρωτοπλάστων είναι συμβολικά, αφού «Αδάμ» σημαίνει χωματένιος και «Εύα» σημαίνει ζωή.

   Εμείς βέβαια, ως Χριστιανοί πιστεύουμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε χάρη στην παντοδυναμία και την πανσοφία Του Θεού. Αυτή η πεποίθηση δεν είναι τυφλή, αλλά στηρίζεται σε σημαντικά επιχειρήματα που θα παρατεθούν αμέσως παρακάτω:

     Καταρχάς, ένα σοβαρό επιχείρημα είναι ότι τα πάντα στον κόσμο έχουν ένα δημιουργό. Τίποτα δεν γίνεται μόνο του. Π.χ. ένα παιδί γεννιέται πάντα από κάποιους γονείς, ένα έπιπλο πάντα φτιάχνεται από κάποιον ξυλουργό, ένα αυτοκίνητο πάντα έχει έναν κατασκευαστή. Και το απλούστερο αντικείμενο χρειάζεται ένα δημιουργό. Πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να φτιαχτεί αυτό το αχανές, αλλά παράλληλα πολύ αρμονικό σύμπαν, χωρίς την παρέμβαση του Θεού.

  Όσον αγορά τη θεωρία της αυτόματης και τυχαίας δημιουργίας, ο αντίλογος είναι  ότι ο κόσμος είναι πολύ σοφά πλασμένος για να είναι τυχαίος. Τίποτα τέλειο δεν γίνεται τυχαία. Εξάλλου, την τέλεια λειτουργία του σύμπαντος, την παραδέχονται όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι αν ανατινάξουμε ένα μεγάλο βράχο θα προκύψουν από την έκρηξη μικροί πλανήτες με συγκεκριμένη τροχιά, συγκεκριμένη βαρύτητα και ακριβή ποσότητα οξυγόνου και άλλων στοιχείων; Αναλύοντας τη δομή του ανθρώπινου σώματος, παρατηρούμε ότι αποτελείται από δεκάδες δισεκατομμύρια κύτταρα,  και το κάθε ένα βρίσκεται στην κατάλληλη θέση προκειμένου να λειτουργεί αρμονικά ο οργανισμός. Για να κατανοηθεί πόσο απίθανο είναι αυτός ο τεράστιος αριθμός κυττάρων να μπήκε τυχαία στην κατάλληλη θέση, ας αναλογιστούμε π.χ. τι πιθανότητες θα είχαμε αν βάζαμε σε ένα δοχείο αριθμούς από το 1 έως το 10, τους ανακατεύαμε κι έπειτα τους ρίχναμε κάτω, να τοποθετηθούν ο ένας δίπλα στον άλλο με τη σειρά!

       Παρόλα τα παραπάνω, μπορεί να υποστηρίξουν κάποιοι ότι εφόσον η δημιουργία του κόσμου εξελίχθηκε σταδιακά με την πάροδο δισεκατομμυρίων ετών, άρα η φύση είχε άπλετο περιθώριο να βρει το δρόμο της. Σ’ αυτόν τον ισχυρισμό απαντά το εξής παράδειγμα: ας υποθέσουμε ότι διαλύουμε ένα ρολόι σε πολλά κομμάτια και τα σκορπούμε στην ύπαιθρο. Τι πιθανότητες υπάρχουν μετά από κάποια εκατομμύρια χρόνια τα κομμάτια του ρολογιού να συναρμολογηθούν  μόνα τους και  να δουλεύουν όπως πρώτα; Ακούσατε μήπως ποτέ κανένα  μεταλλωρύχο να εξορύσσει  έτοιμα ρολόγια;

     Όσον αφορά τη δημιουργία του ανθρώπου, είναι γνωστή η θεωρία του Δαρβίνου, την οποία μάλιστα ασπάζονται πολλοί, ότι ο άνθρωπος προήλθε δήθεν από τον πίθηκο. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε, ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος ασφαλώς και ήταν πιθηκόμορφος αλλά όχι πίθηκος. Όντως έμοιαζε κατά πολύ στην εξωτερική εμφάνιση με τον πίθηκο, είχε πλούσιο τρίχωμα για προστασία από το κρύο,  μακριά χέρια για να ανεβαίνει ευκολότερα στα δέντρα να μαζεύει την τροφή του και μεγαλύτερη γνάθο προκειμένου να μπορεί να φάει τις σκληρές ωμές τροφές. Στην πορεία όσο εκπολιτιζόταν τόσο όρθωνε το ανάστημά του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι κάθε που διαφοροποιείται το σώμα ότι αλλάζει και η φύση του, όπως όταν παχαίνουμε ή αδυνατίζουμε δεν γινόμαστε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο άνθρωποι. Και σήμερα ακόμα, το ζώο με το οποίο μοιάζουμε περισσότερο από όλα τα άλλα είναι ο πίθηκος¨  αυτό όμως σημαίνει ότι είμαστε πίθηκοι;

   Για όσους επιμένουν στην καταγωγή μας από τους πιθήκους, υπάρχει ένα μεγάλο αναπάντητο ερώτημα: γιατί δεν εξελίχθηκαν και οι υπόλοιποι πίθηκοι παρά έμειναν εντελώς στάσιμοι; Γιατί κανένα άλλο ζώο δεν παρήγαγε πολιτισμό; Ο άνθρωπος, όμως, ξεκίνησε από τις σπηλιές και σήμερα έχει φτάσει στο φεγγάρι. Αυτό συμβαίνει γιατί μόνο ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του Θεού. Μόνο ο άνθρωπος, δηλαδή,  πλάστηκε με τα προνόμια της λογικής και της βούλησης, με τα οποία προοδεύει στη γνώση και την επιστήμη, γι’ αυτό από τόσες χιλιάδες ζωικά είδη εξελίχθηκε τόσο πολύ μόνο εκείνος.

     Συνεχίζοντας το συλλογισμό, ας υποτεθεί  ότι ο άνθρωπος δεν έχει Θεία καταγωγή κι ότι εξελίχθηκε τυχαία και σταδιακά μέσα από τις ζυμώσεις του εδάφους και των διαφόρων μικροοργανισμών. Πώς συνάδει, όμως, αυτό με την ύπαρξη άυλης ψυχής, με την οποία  αγαπούμε, μισούμε, χαιρόμαστε ή λυπόμαστε; Μπορεί, λοιπόν, το σώμα μας να είναι χωματένιο αλλά η ψυχή και η λογική είναι τα Θεϊκά δώρα που έχει μόνο ο άνθρωπος.

      Θα κλείσουμε με μια ιστορία, η οποία περικλείει εν ολίγοις όλα τα παραπάνω. Ήταν δυο φίλοι που ο ένας πίστευε ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από τον Θεό κι ο άλλος ισχυριζόταν ότι όλα φτιάχτηκαν μόνα τους και τυχαία. Κάποια μέρα ο πρώτος έπιασε μερικές πλαστικές μπάλες διαφορετικών μεγεθών και τις ζωγράφισε έτσι ώστε η καθεμία να μοιάζει με ένα πλανήτη και η μεγαλύτερη με τον ήλιο. Εν συνεχεία τις κρέμασε από το ταβάνι κατά αναλογία του ηλιακού μας συστήματος. Όταν το είδε όλο αυτό ο άλλος φίλος που δεν πίστευε, του είπε ότι ήταν πολύ ωραία η μικρογραφία των πλανητών  και τον ρώτησε ποιος το έφτιαξε. «Κανείς, μόνο του φτιάχτηκε» του απαντά ο πιστός. Έλα τώρα άσε την πλάκα», απαντά ο άπιστος. Κι αποκρίνεται ο πιστός: «Εσύ δεν μπορείς να πιστέψεις ότι αυτές οι πλαστικές μπάλες κρεμάστηκαν μόνες τους και θες να πιστέψω εγώ ότι ένα Σύμπαν φτιάχτηκε μόνο του»;    

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΙΤΑΚΗΣ  Καθηγητής Θεολόγος - Μουσικοσυνθέτης